ظهارات«ایال زمیر» رئیس ستاد ارتش رژیم صهیونیستی مبنی بر تعیین «خط زرد» – حدود تعیینشده در توافق آتشبس میان رژیم صهیونیستی و حماس برای عقبنشینی نظامیان صهیونیست از غزه- به مرز جدید میان این سرزمینها که نوار غزه را به دو بخش تقسیم میکند تجسم سیاست دیرینه اسرائیل درباره غزه است.
وبگاه خبری-تحلیلی ضد صهیونیستی ماندوویس مستقر در آمریکا در یادداشتی در این باره نوشت: این منطق ساده به تقسیم غزه به دو منطقه تحت کنترل اسرائیل و بینالمللی میانجامد- جایی که بازسازی تنها در بخش تحت کنترل اسرائیل و پس از «بررسی امنیتی» فلسطینیان مجاز است و ساکنان آن حق خروج نخواهند داشت. این موضوع تناقض آشکاری با برنامه اعلامی «دونالد ترامپ» رئیسجمهور آمریکا برای صلح غزه دارد که صراحتا بر خروج کامل نظامیان اسرائیلی تا پایان مرحله دوم آتشبس اذعان دارد. این در حالی است که اعلام چنین تصمیمی از سوی عالیترین مقام نظامی اسرائیل بازتاب قلب دکترین امنیتی اسرائیل و موضع تاریخی آن نسبت به «مسئله غزه» دارد.
این دیدگاه پیش از آتشبس نیز توسط مقامات ارشد رژیم صهیونیستی از جمله «یسرائیل کاتس» مطرح شده بود که از ایجاد یک «شهر بشردوستانه» بر ویرانههای رفح سخن گفته بود- طرحی که از سوی نهادهای حقوق بشری به عنوان تلاشی برای احداث «اردوگاه کار اجباری» محکوم شد. همچنین گزارشهایی از نقشههای ساخت «غزه جدید» در بخش تحت کنترل رژیم صهیونیستی وجود دارد.
نگرانی اصلی تسهیل «مهاجرت داوطلبانه» فلسطینیان از طریق طرحی موسوم به «غزه جدید» است. رژیم صهیونیستی پیش از آتشبس دفتر ویژهای برای تسهیل «انتقال» فلسطینیان از غزه ایجاد کرده بود. طرح غزه جدید شباهت شومی با طرحهای پیشین این رژیم برای پاکسازی قومی دارند.
درادامه این مطلب مطرح شد: مسئله غزه از ۷۷ سال پیش نشات میگیرد. تراکم جمعیتی بالا و شرایط سخت زندگی این منطقه را به کانون مقاومت تبدیل کرده و آن را هدف ثابت برنامههای اسرائیل برای کاهش جمعیت و کنترل نظامی آن قرار داده است. ترامپ طی ماههای گذشته پیشنهاد کوچ اجباری جمعیت غزه و تبدیل این منطقه به «ریویرای خاورمیانه» را مطرح کرده بود که اگرچه در توافق جدید صلح با عبارات مختلفی به کار رفته است، درها برای این طرح استعماری باز گذاشته شده است که اسرائیل دههها آن را در نظر داشته است.
در این یادداشت با اشاره به پیشینه اقدامات رژیم صهیونیستی برای کوچاندن اجباری فلسطینیان این منطقه تاریخی طی دهههای گذشته مطرح شد: اسرائیل از دهه ۱۹۵۰ تاکنون بارها طرحهایی برای کوچاندن اجباری فلسطینیان به صحرای سینا، از جمله در سالهای ۱۹۵۳ و ۱۹۷۱ ارائه کرده است.
طرحهای جدید برای کنترل غزه مؤلفه «مهندسی جمعیتی» نیز دارد که از زمان اشغال سرزمینهای کرانه باختری، غزه و قدس شرقی در ۱۹۶۷ محوریت سیاست آن بوده است-سیاستی که اسرائیل با گسترش مرزهای شهری قدس و ساخت دیوار حائل آن را اجرا میکند و دهها هزار فلسطینی را جدا کرده است. طرح موسوم به ای-۱ نیز به دنبال الحاق زمینهای بیشتر به قدس اشغالی و کوچاندن اجباری هزاران فلسطینی است.
در بخش پایانی این یادداشت آمده است: تقسیم غزه بر اساس «خط زرد» بازتاب همان ایده مهندسی جمعیتی و تغییر مرزهاست. ابهام عمدی در نقشه صلح ترامپ نیز به رژیم صهیونیستی امکان اجرای راهبرد دیرینه خود در قبال غزه را میدهد. آنچه امروز در غزه رخ میدهد ترکیبی از دکترینهای قدیمی تغییر مرزها، انتقال جمعیت، مهندسی جمعیتی و تصرف زمین است.
منبع: ایسنا
ثبت دیدگاه