درست است که موضوع هستهای ایران بخش بزرگی از درگیری ایران و آمریکا را به خود اختصاص داده و پس از خروج ترامپ از توافق هستهای اوضاع پیچیدهتر شد، اما تمام این موارد در مقایسه با آنچه امروز در صحنه بین المللی میگذرد، هیچ است.
«تایلر پیجر» و «ناتاشا برتراند» در تحلیل ۲۹ ژانویه برای «پولیتیکو» بر این باورند که جو بایدن، رئیسجمهور جدید آمریکا، در حال چرخش به سوی آسیاست. آنها میگویند انتظار نداشته باشید او به صراحت این مساله را بیان کند. «جیک سالیوان»، مشاور امنیت ملی، در حال سازمان دادن دوباره به تیم خاورمیانه و آسیا است. او تلاش دارد تا تیم خاورمیانه را کاهش داده و در عوض، توجه خود را به سوی تدوین سیاست ایالاتمتحده در قبال منطقه بزرگتری از جهان معطوف سازد که به آن منطقه «آسیا- پاسیفیک» میگویند.
تهدید فعلی تهران، متوجه آمریکا نبوده و بیش از هر چیز، این تهدید علیه اسرائیل است، بنابراین، ترس اسرائیل، توجیه کننده فشارهای ان به آمریکا برای مقابله با ایران در گذشته و حال است. این در حالی است که تل آویو بخوبی از نتیجه بی طرفی واشنگتن از موضع سختگیرانه اسرائیل در مورد ایران اگاه است و میداند در صورت از دست دادن حمایت ایالات متحده، نمیتواند یک قدرت منطقهای باقی بماند.
«تهران دولتهای عرب حاشیه خلیج فارس را ضعیفترین کشورها در حلقه دشمنانش میداند، از این رو در تهدید انها درنگ نمیکند، البته به این امید که دولتهای عربی مذکور بتوانند سرکشی اسرائیل یا آمریکا را مهار کنند.»
درآخرین روزهای حضور«دونالد ترامپ» خشمگین و عصبانی درکاخ سفید شاهد افزایش تحرکات مشکوک نظامی، امنیتی و سیاسی در منطقه هستیم که به باور تحلیلگران هدف آنها تحریک کردن محور مقاومت برای شروع یک بحران نظامی و بازکردن پرونده ای خطرناک برای دولت جدید آمریکا است تا مدت ها سرگرم آن باشد.
تلاش امریکا برای قراردادن دو بند اضافه بر بودجه ۲۰۲۱ سازمان ملل که مختص به احیای کمیته تحریم ها علیه ایران بود، با مخالفت ۱۴۲کشور مواجه شد و شکست خورد.
طبق اعلام فرماندهی مرکزی آمریکا، بیش ۶۰ تا ۷۰ هزار نیروی نظامی آمریکایی در خاورمیانه حاضرند که نحوه پراکندگی آنها به این قرار است: کویت، یکی از مقرهای اصلی ارتش آمریکاست و در آن بیش از ۱۳ هزار سرباز ایالات متحده هستند. قطر ۱۳ هزار و افغانستان ۱۴ هزار سرباز آمریکایی را در خود جای میدهند. در بحرین ۷ هزار و در عراق هم ۵۰۰ سرباز آمریکایی حضور دارند.
دکتر کیومرث یزدان پناه درو استادیار جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران صرف نظر از سیاست های پیش رونده چین در قاره آسیا و گسترش نفوذ به قلمروهای غربی و جنوبی آسیا و قاره افریقا و همچنین سیاست نفوذ در قلمروهای ژئواستراتژیک در مناطق هارتلند جنوبی و دیگر مناطق رقابتی میان قدرتهای بزرگ بویژه نواحی پارتلندی، پکن به اوج رقابت فرا اقتصادی با واشنگتن در سالهای نزدیک می اندیشد.