«نیوشا ضیغمی» گفت: به دلیل تجربیاتی که در زندگی شخصیام داشتم دوست دارم نقش اجتماعی جدی بازی کنم. این تجارب بینشی به من داده که دلم میخواهد آن را در زندگی حرفهایام جاری کنم.
«متاسفانه در جامعه ما خشونت رفتاری بسیاری از جوانان، فرزندان و بزرگسالان ما را احاطه کرده است. وقتی به فیلمهای خشونتآمیزی که این روزها در شبکه مجازی منتشر میشود و بازیهای رایانهای نگاه میکنیم درصد قابل توجهی از آنها دارای صحنههای خشونتآفرین و خشن هستند. همچنین از اسباببازیهای موجود در جامعه میتوان نتیجه گرفت که بیش از ۸۵درصد از این اسباببازیها شمشیر و خنجر و انواع تفنگها و تیرکمانها هستند.»
موضوع کمبود آنتیبیوتیک در هنگامه طغیان آنفلوآنزا همچنان ادامه دارد، موضوعی که حتی با خرید و ورود آنتیبیوتیک وجه دیگری هم یافته است. هر چند سمت و سوی انتقادها به بیتوجهی وزارت بهداشت در عدم تامین داروی مورد نیاز برمیگردد اما موضوع کمبود آنتیبیوتیک معلولهای دیگری هم دارد.
اولین جلوه افسردگی در کودکان به شکل طغیانهای مکرر خشم در برابر ناکامیها به شکل کلامی یا رفتاری نمود پیدا میکند.
به درخواست سفیر ایران در پاریس و با موافقت امپراتور ناپلئون سوم به کشور ما آمد. نامش ژوزف تولوزان بود و برای خدمت در دربار قاجار و مراقبت از سلامت ناصرالدینشاه آمد، اما در سالهای طولانی اقامتش در کشور ما بسیاری دیگر را هم معاینه و درمان کرد.
«ورود نظامیان به محیط دانشگاه از نظر قانونی قابل توجیه نیست. دانشگاه را باید با دانشجو، هیات علمی و اساتید کنترل کرد و اتفاقا با همین افراد نیز قابل کنترل است.»
«بیچاره مردمی که باید یا گاز CO2 ناشی از مازوتسوزی کارخانهها را استشمام کنند یا گاز CH4 متان را.»
حضرت معصومه(س) در دورانی که برخی از مورخان از آن با عنوان دوران سکوت امامان یاد میکنند به تبیین حدود فرایض دینی پرداخت و رگههای اصیل شریعت محمدی(ص) را زنده و تازه نگه داشت، از این رو عالمه و محدثه لقب یافت.
«در صورت افزایش ناترازی بین تولید و مصرف بنزین، سیاست دولت و وزارت نفت چه خواهد بود و تا چه زمان میتوانند بنزین را با قیمت فعلی حفظ کنند و با این تصمیم آیا میتوان جلوی روند فزاینده مصرف را گرفت؟»
یکی از امتیازات امام حسن عسکری(ع) آن است که با رفتار خود و در عمل به کار هدایتگری میپرداخت.
به قدرت رسیدن نتانیاهو را میتوان زمینهساز تهدیدی بزرگ علیه ایران تعبیر کرد. او اما در عین حال میتواند به فرصتی بیسابقه برای جمهوری اسلامی هم تبدیل شود؛ به شرطی که تهران در سیاست داخلی و خارجی خود بازاندیشی معناداری صورت دهد.