بسیاری از کشورهای اروپایی به دلیل خشکسالی و موج گرمای بی سابقه با بحران شدید کم آبی مواجه شده و محدودیت هایی را اعمال کرده اند.
معاون سیاسی وزارت امور خارجه ایران که برای برگزاری هفتمین دور رایزنی های سیاسی تهران و تاشکند به ازبکستان سفر کرده است، در جریان این سفر با تعدادی از مقامات این کشور دیدار و رایزنی کرد.
روزنامه لوموند نوشت: آمریکا، انگلیس و کشورهای اروپایی جزو کشورهای اصلی حامیان مالی آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی یا به طور خلاصه «آنروا» هستند.
روزنامه واشنگتن پست در تحلیلی با اشاره به ناتوانی آمریکا در حل بحران خاورمیانه، مشکلات کنونی واشنگتن در خاورمیانه را نتیجه عملکرد افراطی دونالد ترامپ، رئیس جمهوری سابق این کشور در حمایت از رژیم صهیونیستی و همچنین پیروی بایدن از رویکردهای خصمانه دولت قبلی آمریکا عنوان کرد.
امیرعبداللهیان گفت: آمریکا باید زبان تهدید و فرافکنی را متوقف کرده و بر راهحل سیاسی متمرکز شود.
یک شبکه آمریکایی گزارش داد: آنهایی که به رئیس جمهور بایدن توصیه میکنند در پاسخ خود به حمله به پایگاه آمریکا در اردن ایران را نیز هدف قرار دهد، نباید تصور کنند که میدانند تهران چه واکنشی نشان خواهد داد و نباید تصور کنند که پیامدهای واکنش ایران قابل پیشبینی یا مدیریت خواهد بود.
پیش از انتخابات ریاستجمهوری روسیه، کمیسیون مرکزی انتخابات این کشور درآمد پوتین را اعلام کرد و گزارش داد، او از ۲۰۱۸ مبلغی معادل با ۷۵۰ هزار دلار آمریکا درآمد داشته است.
آلترناتیو ترامپ- یعنی حمایت از مصالحه – شاید در بلندمدت مزیت انتخاباتی را به همراه داشته باشد. زیرا این موضع گیری باعث می شود که ترامپ نه تنها به عنوان دلال قدرت سیاسی، بلکه در قامت واسطه سیاست گذاری شناخته شود. اینگونه در ظاهر بایدن تنها با کمک او میتوانست لایحه سازش را از کنگره عبور دهد.
ایالات متحده باید مقدمات خروج اکثریت نیروهای خود از عراق را آغاز کند تا خطر ایجاد جنگ بزرگتر را کاهش دهد. این فرآیندی است که زمان میبرد، اما به تاخیر انداختن آن تنها خطرات ناشی از ماندن نیروهای امریکایی را تشدید میکند.
«مایک پمپئو» و «لئون پانتا» دو وزیر دولت «دونالد ترامپ» با طرح برخی ادعاها، ضمن ناکارآمد دانستن سیاستهای دولت «جو بایدن»، چین را به همراه ایران، روسیه و کرهشمالی تهدیدی خطرناک برای آمریکا دانستند.
فرایند جنگ غزه ورای ریشه های تاریخی- هویتی و ژئوپلیتیکی، به دلیل درهم آمیختگی منافع راهبردی- تاکتیکی بازیگران منطقه ای و فرامنطقه ای یک روند طولانی را طی کرده که می تواند تبعات جهانی داشته باشد.