«نیوشا ضیغمی» گفت: به دلیل تجربیاتی که در زندگی شخصیام داشتم دوست دارم نقش اجتماعی جدی بازی کنم. این تجارب بینشی به من داده که دلم میخواهد آن را در زندگی حرفهایام جاری کنم.
بررسیها و مشاهدات میدانی و کلینیکی نشان میدهد بسیاری از افراد فرهنگ استفاده صحیح از تلفن همراه را نمیدانند و این ناآگاهی بر سلامت آنها تاثیرات منفی زیادی میگذارد. امروزه تلفن همراه به یکی از محبوبترین وسایل ارتباطی بهخصوص برای نوجوانان تبدیل شده؛ تا حدی که انگار بدون تلفن همراه بسیاری از کارهایشان پیش نمیرود.
آنچه عیان است ما با ناشناختهها روبهرو بودیم؛ ناشناختههایی که بودن خود را فریاد میزدند و مضطربمان میکردند. اضطراب از ناشناختهها و درک پیچیدگیای که فراتر از فهم کنونی ماست.
در مدت همهگیری کرونا بیمار هر علائمی داشت ممکن بود اولش به آنفلوانزا ربطش دهد. مدتها طول کشید که تقریباً همه بفهمند در دوران پاندمی اصل بر بیماری همهگیر است؛ مگر آن که خلافش ثابت شود. حالا قضیه یک جورهایی برعکس شده است. هر کس علائمی دارد اول خیال میکند کروناست و بعد که تستش منفی میشود یا پزشک تشخیص میدهد متوجه میشود که به آنفلوانزا مبتلا شده است.
چرا یک بار برای همیشه با مردم صادقانه حرف نمیزنید که تکلیفشان را برای ادامه عشق یا بیزاری از فوتبال بدانند؟ چرا مردم نباید اتفاقات پس پرده را بدانند که چرا مدیران میآیند و دلیل برکناریشان چیست؟
بیماری خاموش و بدون علامت پوکی استخوان در حال افزایش است اما در ایران ۶۸درصد کسانی که در معرض خطر ابتلا قرار دارند به دلیل نبود دسترسی کافی به دستگاه تشخیصی شناسایی نمیشوند.
درست است. دنیا زمختیهایی دارد که هیچکس از آن گریزی ندارد، اول و آخر یکجا خرت را میگیرد، ولی بعضی از این ناملایمتیها دردناکتراند. شاید نویسندهای، نقاشی، کارمندی و… روی صندلی چرخدار میدیدم، کمتر سخت بود تا دیدن اینکه ورزشکاری چابک، حتی توانایی انجام ابتداییترین کارهای خود را هم نداشته باشد.
پزشکان هشدار میدهند با شروع پاییز احتمال همافزایی کرونا و آنفلوآنزا بیشتر شده است.
زنان در پیداکردن و به خاطر سپردنِ واژگان بهتر از مردان عمل میکنند. این برتری اندک است اما در تحقیقاتی که طی ۵۰ سال گذشته و در سراسر عمرِ مشارکتکنندگان انجام شده است، ثابت و مدام بوده است.