حزبالله طی نامهای سرگشاده درباره تلههای مذاکره با رژیم صهیونیستی و امتیازدهی یکطرفه هشدار داد و اعلام کرد که در برابر دشمنی که جنگ را تحمیل میکند، از حق مشروع خود برای دفاع از خاک و ملت لبنان استفاده میکند و در جایگاه عزت و کرامت باقی خواهد ماند.
مقامهای پاکستانی به سی.ان.ان گفتند که انتظار دارند هبتالله آخوندزاده، رهبر طالبان در دولت جدید این گروه در افغانستان به عنوان "رئیس کشور و فرمانده کل قوا" نامید شود.
به نظر میرسد طرح «شام جدید» بین مصر، اردن و عراق، که براساس یک همکاری اقتصادی بزرگ بین این سه دولت عربی استوار است، تمایل تحلیلگران اسرائیلی برای دست یابی به بخشی از کیک توافقهایی که در حال امضاست را به خود جلب کرده است.
در حالی که طالبان مدعی شده چند شهرستان ولایت پنجشیر را به کنترل خود در آورده، جبهه این ولایت گفته شهرستان پریان را به کنترل خود در آورده است.
پس از بیست سال اشغال نظامی آمریکا و متحدانش در افغانستان وضعیت توسعه انسانی این کشور در شرایطی بدتر از سال ۲۰۰۱ قرار دارد. درصد افراد زیر خط فقر از ۳۳.۷ به ۷۲ درصد افزایش یافته و زمین های زیر کشت خشخاش با افزایش بیش از صد درصد، از ۷۴ هزار هکتار به ۱۶۳ هزار هکتار رسیده است
طالبان پس از تسلط غیر قابل تصورش بر کابل در ۱۵ اوت ( ۲۴ مرداد) از سوی غربیها بویژه آمریکاییها، در تکاپو است تا هر چه سریعتر دولت کارآمد خود را تشکیل دهد و از یک گروه به یک دولت در عرصه بین المللی تبدیل شود.
با ناکام ماندن ۶ دور مذاکرات هستهای در وین، به نظر میرسد، بایدن و تیم سیاست خارجیاش در حال بازنگری در استراتژیهای پیشین خود هستند. در کانون این استراتژی، پیش از این احیای برجام قرار داشت که از طریق بده-بستان امتیازات در سطح متوسط (گلدیلاکس) مورد پیگیری قرار میگرفت. در واقع، دولت بایدن با دنبال کردن الگوی لغو تحریمهای ناسازگار با برجام، در تلاش بود حدود هزار تحریم را از دایره تحریمها حذف کند و در مقابل، از تهران انتظار داشت که به مفاد تعهدات هستهای خود براساس توافق سال ۲۰۱۵ بازگردد. اما در ادراک تیم بایدن این استراتژی بهدلیل بیاعتمادی فزاینده ایران به واشنگتن براساس کمپین فشار حداکثری دولت ترامپ و همینطور انتظارات فزاینده تهران از لغو موسع تحریمها به ثمر ننشست.
ویلیام شکسپیر، در نمایشنامه هملت مینویسد: «ما را با پیروزیهای اندک میفریبند تا برای شکستهای بزرگ آماده کنند». بهنظر میرسد ادعاهای کاخ سفید در مورد خروج موفقیتآمیز سربازان آمریکایی از افغانستان و پایان دادن به جنگی بیپایان، نیز چنین باشد. در حقیقت، ایالاتمتحده با تحمیل این تصمیم به اتحادیه اروپا، متحدان آتلانتیکی خود را درگیر چندین چالش خواهد کرد. چالشهایی که همچون امواجی سهمگین پشت سر هم میآیند. و خود آمریکا، به لطف دوری از برّ قدیم، در برابر آنها ایمن است.
شماری از فرماندهان و فعالان سیاسی و نظامی افغانستان همزمان با حملات سنگین طالبان برای کنترل استان پنجشیر تهدید کردند در صورتی که حملات به این استان متوقف نشود با پیوستن نیروهای مقاومت ،جغرافیای جنگ گسترش می یابد.
بررسی تغییر منافع قدرت های بزرگ در افغانستان می تواند گیج کننده باشد. آمریکا می گوید عقب نشینی امکان مواجهه قاطع با چین در آسیا را برای آن فراهم می آورد. چین به نوبه خود از خروج آشفته آمریکا برای یادآوری غیرقابل اعتماد بودن آن به متحدان آسیایی استفاده می کند و در عین حال، به دنبال برتری در منطقه است. اما اگر چین از تجربیات اخیر خود در پاکستان چیزی آموخته باشد، در افغانستان با احتیاط پیش خواهد رفت.
در دوران حکومت طالبان از ۱۹۹۶ تا اواخر ۲۰۰۱، غیر از پاکستان تنها دو کشور عربستان سعودی و امارات متحده عربی «امارات اسلامی افغانستان» را به رسمیت شناختند. اکنون که طالبان بار دیگر تقریبا همه افغانستان را تحت کنترل خود درآورده، این سوال مطرح است که آیا دو پادشاهی قدرتمند عربی و سایر اعضای شورای همکاری خلیج فارس «طالبان نسخه ۲.۰» را به عنوان دولت قانونی افغانستان به رسمیت خواهند شناخت؟ یا در صدد برای منزوی کردن آن برخواهند آمد؟