«خواسته های اسرائیل از آمریکا بی پایان خواهد بود. پس از بمباران برنامه هسته ای، تمرکز و خواسته ها از آمریکا به برنامه موشکی ایران معطوف شد. اگر آن برنامه نابود شود، که یک «اگر» بزرگ است، توجه به توانایی دیگری از ایران معطوف خواهد شد.»
نزاع با یونان به اردوغان کمک میکند تا توجه عمومی را از اقتصاد رو به زوال و سقوط بیسابقه منحرف کند و دوم، مهارتهای رهبری خود را در برابر آنچه قدرتهای خارجی میخواند، به رخ بکشد.
به تازگی کارزار بینالمللی برای نابودی سلاحهای هستهای (آیکن - ICAN) نسبت به افزایش هزینه های بودجه در کشورهای هسته ای جهان برای دستیابی هرچه بیشتر به تسلیحات اتمی هشدار داد و آن را تهدیدی جدی برای امنیت جهانی توصیف کرد.
خلیج فارس که زمانی نقطه اصلی درگیریها بود حالا به تعبیر جیمی کارتر در حال تبدیل شدن به «واحه» ابتکارات و مذاکرات دیپلماتیک است، آن هم در زمانی که بقیه جهان در جنگ و رویارویی فرو میرود. با این حال، خلیج فارس همیشه جایگاهی استراتژیک داشته و تحولات امروز هم تنها دور دیگری از بازی پوکر است. همه شرطبندیها بر سر این است که پاسخهای ایران چه خواهد بود و همه بازیکنان شرطهای بالا بسته و سخت دعا میکنند.
سیاستمداران، مقامات و دیپلماتهای عراقی به میدل ایست آی گفته اند که استعفای دسته جمعی نمایندگان مقتدی صدر از پارلمان عراق در نتیجه فروپاشی ائتلاف وی با حزب دمکرات کردستان بوده است. به گفته آنها صدر پس از اینکه مسعود بارزانی، رهبر حزب دمکرات کردستان به او گفت که شراکت سیاسی آنها - که در ژانویه پس از موفقیت صدرها در انتخابات اکتبر گذشته امضا شد - به "بن بست" رسیده است، ناامید شد.
تحلیلگر نظامی ارشد روزنامه عبری «هاآرتص» میگوید مقصود از تشکیل «ناتوی منطقهای»، ایجاد دیوار دفاعی برای رژیم صهیونیستی در کشورهای عربی در مقابل هرگونه تهدید مقاومت و ایران است.
صداهای تندرو در واشنگتن که خواستار سیاست صرف اعمال فشار بر ایران هستند خطر تشدید تنش را افزایش میدهند که خود میتواند آمریکا را در یک جنگ «ابدی» دیگر گرفتار سازد. اگر بایدن به زودی مسیر فعلی خود را در مورد ایران اصلاح نکند مسیری که موفقیتهای دولتی را که او در آن به عنوان معاون رئیس جمهور خدمت میکرد را تضعیف میکند و میراث او نیز ممکن است جنگی باشد که خود ساخته است.
حتی زمانی که دولت بایدن به مواضع اصولی خود در برابر اقدامات خلاف عربستان می بالید، یک درک وحشتناک کم کم در کاخ سفید آشکار شد. بالاخره هر دولتی متوجه می شود که برخی از تئوری هایش درباره جهان اشتباه است. تیم بایدن به تدریج دریافت که تقریباً تمام ایدههای کلیدی سیاست خارجی که به کاخ سفید آورده، کارساز نیست. ایران مشتاق پیوستن مجدد به برجام نبود. روسیه تمایلی به حاشیه نشینی نداشت.
پس از سخنرانی جو بایدن، در کنفرانس امنیتی مونیخ در ماه فوریه، شاهد تیترهایی مثل این بودیم: «آمریکا بازگشته است». آن سخنرانی به وضوح برای مرزبندی با دونالد ترامپ و نشانه آغازی جدید در روابط دو سوی آتلانتیک طراحی شده بود. بایدن قول داد: "ما به عقب نگاه نمی کنیم. ما با هم رو به جلو میرویم". با این حال، ظاهراً یک بخش بزرگ از سیاست خارجی دولت ترامپ باقی مانده است: رقابت قدرتهای بزرگ. بایدن به شرکت کنندگان در کنفرانس گفت: «ما باید با هم برای یک رقابت استراتژیک بلندمدت آماده شویم و رقابت با چین سخت خواهد بود.»
ولادیمیر پوتین طی سخنرانی مجازی خود از اعضای سران گروه "بریکس" (BRICS) خواستار "همکاری قویتر" شد و غرب را به دامن زدن به بحران اوکراین متهم کرد؛ همچنین سران کشورهای این گروه درخصوص مسائل مختلفی اعم از بحران اوکراین و سیاست جهانی گفتوگو کردند.
رسانههای ترکیه از استقرار نیرو و تسلیحات ارتش یونان در جزیره مورد مناقشه ترکیه با یونان در دریای اژه خبر دادند.