نگاهی به منشور و هدف‌گذاری اعلامی بانیان کنفرانس امنیتی مونیخ نشان می‌دهد که این اجلاس بر اساس رویکردی جهان شمول با تکیه بر گفتگو و تبادل نظر پیرامون بحران‌ها و چالش‌های امنیتی در جهان شکل گرفته است.
بر این اساس شرکت کنندگان در این نشست تلاش می‌کنند تا با بهره‌گیری از خرد جمعی و تبادل تجربیات، برای رسیدن به جهانی امن‌تر گام بردارند.
امسال نیز نشست مونیخ از ۲۸ بهمن به مدت سه روز در کشور آلمان برگزارشد. اما آنچه امسال در روند برگزاری این اجلاس مشاهده شد نه تنها تناسبی با هدف گذاری اصلی آن نداشت بلکه حرکت انحرافی در مسیری بود که حداقل در بُعد نظری تشدید کننده ناامنی و بی‌ثباتی در جهان است.
شرکت‌کنندگان در نشست مونیخ به جای توجه به مشکلات و مسائل جهان امروز ازجمله بحران غذا، انرژی، تروریسم، مهاجرت و… صرفاً بر موضوع جنگ اوکراین آن هم با اتخاذ رویکردی که تشدید و استمرار این بحران را به‌دنبال خواهد داشت متمرکز بودند.
«امانوئل مکرون»، رئیس جمهور فرانسه در این اجلاس گفت: الآن، زمان مذاکره با روسیه نیست. «اولاف شولتز»، صدر اعظم آلمان نیز اظهار کرد: «به‌روزترین تسلیحات و مهمات را به اوکراین ارسال خواهیم کرد». مقامات آمریکایی و انگلیسی نیز با تأکید بر استمرار رویه جاری غرب در بحران اوکراین، اظهاراتی رادر این اجلاس و گفتگوهای حاشیه‌‌ای آن بیان کردند که از اعتقاد آنها به ضرورت تداوم جنگ و خونریزی در اوکراین خبر می‌دهد.
اتخاذ چنین رویکردی به‌ویژه از سوی آمریکا در شرایطی صورت گرفت که این کشور به عنوان متهم ردیف اول منهدم‌سازی خط لوله «نورد استریم» که منجر به قطع جریان گاز از این خط لوله شد، بحران انرژی و غذایی را برای میلیون اروپایی رقم زده است.
عدم اشاره سران اروپا در کنفرانس امنیتی مونیخ به این اقدام ضد امنیتی واشینگتن که مستقیماً زندگی ومعیشت شهروندان اروپا را هدف گرفته، ضمن آن که نشان دهنده اوج ذلت و بی ارادگی اروپا در برابر آمریکا است از بی توجهی آشکار آنان نسبت به اصلی‌ترین پدیده‌های امنیتی که طبیعتاً باید محور توجه در کنفرانس مونیخ قرار می‌گرفت، خبر می‌دهد.
البته این بی‌تفاوتی سران اروپا از دید شهروندان قاره سبز که ماه‌ها است فشارهای کمر شکن ناشی از تداوم جنگ در اوکراین را تحمل می‌کنند، پنهان نماند و در قالب‌های مختلف از جمله تظاهرات ضد جنگ مردم فرانسه و به آتش کشیدن پرچم ناتو بروز و ظهور پیدا کرد. در آلمان نیز که میزبان نشست بود، بیش از ۵۰۶ هزار نفر با امضای طوماری از صدراعظم این کشور خواستند تا ارسال تسلیحات به اوکراین را متوقف کرده و در ازای آن به برقراری گفتگوهای صلح میان مسکو و کی‌یف کمک کند.
انحراف کنفرانس امنیتی مونیخ از اهداف اصلی خود صرفاً به موارد ذکر شده محدود نبود. ترکیب دعوت‌شدگان به نشست این دوره را نیز می‌توان به عنوان شاهد دیگری از نگاه غیر حرفه‌ای و کاملاً سیاسی به برگزاری کنفرانس امنیتی مونیخ در سال ۲۰۲۳ مورد توجه قرار داد. دعوت شدن تعدادی از عناصر ورشکسته سیاسی به بهانه حمایت از حقوق بنیادی بشر به‌جای نمایندگان اصلی کشورهای ایران و روسیه نیز از پدیده‌های تعجب برانگیز در آخرین نشست کنفرانس امنیتی مونیخ بود.
موضوع جالب توجه در این بخش این است که دعوت کنندگان و دعوت شدگان در این کنفرانس که همگی از مجریان و هواداران اعمال تحریم علیه ایران هستند. آنها در حالی مدعی حمایت از حقوق بنیادین مردم ایران هستند که بنا بر اعلامیه شورای حقوق بشر سازمان ملل در روز سه‌شنبه (۱۵ فوریه) _سه روز پیش از برگزاری نشست مونیخ_ بنابر استناد به یافته‌های دو گزارشگر ویژه این نهاد با اعمال تحریم‌های غیر قانونی اصلی‌ترین حقوق مردم ایران را زیر پا گذاشته‌اند. در کنفرانس امنیتی مونیخ تریبون در اختیار سران کشورهای اروپایی و آمریکا که همچنان شدیدترین تحریم‌ها را علیه ملت ایران اعمال می‌کنند قرارداده شد تا از حقوق مردم ایران! دفاع کنند. علاوه بر این، افرادی که با نام حامیان مردم ایران در نشست مونیخ دعوت شدند، از ظرفیت اطلاع‌رسانی در این نشست استفاده کردند که همواره بر لزوم تشدید تحریم‌ها علیه ایران تأکید داشته‌اند؛ تحریم‌هایی که به اذعان نماینده ویژه سازمان ملل جنایت علیه بشریت بوده و عاملان آن باید محاکمه و بازخواست شوند.
نحوه برنامه‌ریزی و اجرای کنفرانس امنیتی مونیخ در سال ۲۰۲۳، فارغ از اثرات واقعی آن در تحقق آن چه که طراحان این کنفرانس به‌دنبال آن بودند، اقدامی در مسیر محروم‌سازی جهان از اندیشه‌هایی بود که بیان آن می‌توانست کمکی هرچند کوچک به تحقق امنیت جهانی و کاهش خشونت باشد.
اتخاذ رویه‌های از این دست توسط کشورهایی که ادعاهای دروغین رهبرانشان در دفاع از حقوق بشر و آزادی انسان‌ها سال‌هاست که دیگر هیچ خریداری حتی در میان جوامع غربی ندارد، نشان داد که آنها مجموعه رخدادها، پدیده‌ها و وقایع را تنها ابزاری برای تحقق اهداف انحصاری خود می‌دانند و حاضر نیستند حتی کوچکترین فرصت‌ها را نیز برای پیشبرد رویکردهای یکجانبه‌گرایانه‌اشان از دست بدهند.
ثبت دیدگاه