نگاه نتیجه گرای ورزش و معادلات بودجه ای کشتی

آخر همیشه چشم ورزش ایران از گذشته تا به امروز در جهت مدال آوری در بازیهای مهمی چون آسیایی و المپیک به کشتی ایران بوده که سهمی از مدال ها را ولو اندک در سبد ورزش ایران در طول ادوار این بازیها قرار دهد .
چشم تان به امروز نباشد که با توسعه رشته هایی چون تکواندو و کاراته در عرصه انفرادی و توسعه رشته های تیمی والیبال و بسکتبال در کنار فوتبال ، این رشته ها پشت به پشت رشته های کشتی و وزنه برداری داده اند تا سهم مدالی ایران در عرصه بازیهای آسیایی و المپیک افزایش یافته و بار روانی کسب مدال از دوش کشتی تا حدود زیادی زمین گذاشته شود .
طبیعی است در این عرصه فعلا اشاره ای به رقابت های جهانی نداریم ،چون ملاک برای ارزیابی ورزش ایران این دو رویداد مهم بین المللی است که در بازه زمانی 4 ساله ، رشد کمی و کیفی ورزش ایران بنا بر سرمایه گذاریهای انجام شده قابل محاسبه است و می توان بر مبنای آن ، منحنی رشد ورزش ایران را ترسیم نمود .
گرچه امروز بودجه ورزش قهرمانی ایران افزایش قابل توجهی یافته ، اما همین افزایش نیز در قیاس با تورم افسار گسیخته کشور در طول این سالها عدد چشم گیر و دندان گیری به حساب نمی آید .
همین قدر اشاره کنیم که امروز برای اعزام یک تیم کشتی ده نفره با 8 کادر فنی و همراه به یک تورنمنت بین المللی رقمی نزدیک به یک میلیارد تومان هزینه می برد و از این منظر است که امروز علیرضا دبیر با وجود تامین منابع مالی لازم به بدنه کشتی در جهت صاف کردن بدهی های انباشته شده کشتی در طول سالهای گذشته که گفته می شد رقمی بالغ بر 50 میلیارد تومان بوده ، برای اعزام یک تیم کامل به رقابت های بین المللی دست و بالش می لرزد . اعزام تنها یک کشتی گیر در رشته آزاد و دو کشتی گیر در رشته فرنگی به رقابت های انفرادی جام جهانی که ماه گذشته در صربستان برگزار شد ، از این منظر قابل ارزیابی است و نمی توان از زاویه دید عینک خویش به مسایل و مشکلات ریز و درشت کشتی نگریست.
در نظر بگیرید که با بودجه سالیانه 12 ، 13 میلیاردی فدراسیون از سوی وزارت ورزش و مبلغ 5/3 میلیاردی که از سوی کمیته ملی المپیک به کشتی اختصاص یافته ، فدراسیون باید تمام برنامه هایش را در قبال آماده سازی تیم های ملی به اجرا گذاشته و این تیم ها را آماده حضور در رقابت های قهرمانی آسیا و در صورت عدم کسب سهمیه های باقی مانده المپیک توکیو (6 سهمیه ) نفرات مورد نظر کادر فنی آزاد و فرنگی را مهیای حضور در رقابت های گزینشی المپیک کند .
محاسبه ای سرانگشتی نشان می دهد که با این رقم بودجه اگر بخواهیم اقتصادی نیز عمل کنیم ، فدراسیون به سختی می تواند سال مالی خود را بدون کسری به پایان ببرد . آن هم در شرایطی که بخشی از این بودجه باید به استانها اختصاص یافته و هزینه های جاری فدراسیون اعم از پرسنلی ، برگزاری اردوها و … تامین و پرداخت شود . طبیعی است علیرضا دبیر که برای سالیانی رییس کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران بوده و با عدد و رقم و محاسبه ریالی کاملا آشناست ، این روزها خود را به هر دری می زند تا منابع مالی لازم را به بدنه کشتی تزریق کند .
انجام سفرهای استانی و دیدار با شهرداران و استانداران و روسای تربیت بدنی، صرفا با چنین رویکردی از سوی علیرضا دبیر صورت می گیرد که توجه مقام های ارشد کشوری و استانی را به جایگاه رفیع کشتی جلب کرده و بتواند در فاصله چند ماهه تا بازیهای المپیک توکیو ، منابع مالی را به سمت کشتی هدایت کند .
نمی دانیم علیرضا دبیر در اجرای این سیاست خویش چقدر موفق عمل کرده و پیشیرد برنامه هایش را به همراه داشته است ، اما بطور طبیعی اگر توجه مسوولان به کشتی جلب شود و دست و دل شان برای سرمایه گذاری های زیر ساختی در کشتی نلرزد ، می توان امیدوار بود که کشتی بویژه در استان های محروم و کم برخوردار صاحب امکانات زیر ساختی ویژه ای شده و زمینه باروری کشتی در این مناطق را فراهم آورد. موضوعی که البته در سند 8 ساله راهبردی کشتی توجه و اهتمام لازم بدان صورت گرفته تا با توسعه خانه های کشتی در سراسر کشور، کشتی از این حیث کمبودی را احساس نکند .
به هر روی اداره کشتی ایران با توجه به انتظاراتی که متوجه این رشته به لحاظ مدال آوری است کار راحتی نیست و علیرضا دبیر برای پیشبرد برنامه ها و سیاست هایش نیاز به همکارانی دارد که با درکی عمیق از برنامه های مد نظر او ، نقش خود را به خوبی ایفا کنند .