• آذر 29, 1404 ساعت: ۲۱:۳۷
  • شناسه : 86371
    1
    ایران در دهه‌های اخیر مانند بسیاری از کشورهای جهان با شتابی کم‌سابقه به سمت سالمندی جمعیت حرکت کرده است؛ روندی که اگرچه قابل پیش‌بینی بوده اما سیاست‌گذاری متناسب با آن با تأخیر همراه شده است. در این شرایط، شتاب روزافزون افزایش جمعیت سالمندی می‌تواند به بحران تبدیل شود.
    پ
    پ

    سازمان بهزیستی کشور به تازگی اعلام کرده است که بر اساس برآوردها، ایران طی ۳۰ سال آینده وارد مرحله بحرانی در حوزه سالمندی خواهد شد؛ درحالی که بسیاری از کشورهای جهان آن را در بازه‌ای نزدیک به یک قرن تجربه کرده‌اند؛ این مساله به آن معنا است که در ۳۰ سال آینده، نسبت جمعیت سالمند به جمعیت فعال به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد و ساختارهای اقتصادی و اجتماعی را با چالش‌های جدی مواجه می‌کند.

    سالمندی جمعیت نتیجه طبیعی دو روند همزمان کاهش نرخ باروری و افزایش امید به زندگی است. علیرضا رحیمی معاون جوانان وزیر ورزش و جوانان نیز به تازگی در این باره گفته است که نرخ باروری در دهه ۴۰ شمسی ۷.۲ بود که این رقم در سال ۱۴۰۰ به ۱.۷ رسیده و امسال هم کمتر از آن است و نباید فرصت باقیمانده پنجره جمعیتی جوان را از دست داد.

    از سوی دیگر، بهبود نسبی شاخص‌های بهداشتی و درمانی، امید به زندگی را به بیش از ۷۶ سال افزایش داده است. حاصل این دو روند، افزایش سریع سهم سالمندان در ساختار جمعیتی کشور است به طوری که اکنون طبق گفته سیدجواد حسینی رئیس سازمان بهزیستی کشور، ایران با سرعتی بالا وارد مرحله سالمندی شده است؛ به‌گونه‌ای که جمعیت سالمندان از ۱۴ درصد عبور کرده و جزو پرسرعت ترین کشورها در حوزه سالمندی هستیم و تا سال ۱۴۳۰ این رقم به بیش از ۳۱ درصد خواهد رسید و کشور به شدت سالخورده خواهد شد.

     

    ایران در لبه بحران سالمندی/ آیا سیاست‌گذاری‌ها ۳۰ سال آینده را می‌بیند

     

    منظور از بحران سالمندی چیست؟

    اگرچه سالمندی به خودی خود یک موفقیت توسعه‌ای محسوب می‌شود، اما در کنار این موفقیت می‌تواند به بحران نیز تبدیل شود و اکنون بسیاری از مسئولان از «بحران سالمندی» در ایران سخن می‌گویند؛ اما به راستی منظور از بحران سالمندی چیست؛رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان کشور در این باره به خبرنگار گروه جامعه ایرنا گفت: ایران در دهه‌های آینده وارد مرحله بحران سالمندی می‌شود اما منظور فقط زیاد شدن تعداد سالمندان نیست.

    مجید فولادیان تصریح کرد: افزایش جمعیت سالمند به‌خودیِ خود می‌تواند حتی یک فرصت باشد. بحران از جایی شروع می‌شود که سرعت سالمند شدن جامعه بسیار بیشتر از سرعت آماده شدن نظام‌های حمایتی، اقتصادی و اجتماعی است.

    وی اضافه کرد: به بیان ساده‌تر، اگر جامعه‌ای سالمند شود اما نظام سلامت آن همچنان بیماری‌محور و نه پیشگیرانه باشد، نظام بازنشستگی‌اش ناپایدار و ناکافی باشد، مسکن، حمل‌ونقل و شهرها برای سالمندان طراحی نشده باشد و خانواده‌ها بدون حمایت رها شوند، آنگاه سالمندی به یک مسئله ساختاری و فراگیر تبدیل می‌شود. بحران سالمندی یعنی انباشته شدن آسیب‌ها در سال‌های پایانی زندگی افراد، بدون اینکه جامعه ابزار پاسخگویی به آن را داشته باشد.

     

    ایران در لبه بحران سالمندی/ آیا سیاست‌گذاری‌ها ۳۰ سال آینده را می‌بیند

     

    نخستین بحران سالمندی در پوشش معیشت خود را نمایش می‌دهد

    رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان کشور اظهار کرد: واقعیت این است که هنوز سیاست‌ها با تحولات جمعیتی هم‌سرعت نیست. بسیاری از اقدامات موجود به صورت بخشی‌ عمل می‌شود به آن معنا که هر دستگاه جداگانه عمل می‌کند؛ همچنین بسیاری از اقدامات واکنشی هستند یعنی بعد از بروز مسئله وارد می‌شویم و از سوی دیگر کوتاه‌مدت‌ هستند.

    فولادیان افزود: اگر این روند ادامه پیدا کند، اولین بحرانی که با آن مواجه می‌شویم، بحران معیشت و استقلال اقتصادی سالمندان خواهد بود.

    وی تصریح کرد: سالمندی که درآمد کافی ندارد، به‌سرعت با مشکلات دیگری مانند ناتوانی در تأمین خدمات درمانی، وابستگی به خانواده، انزوا، احساس سربار بودن و در نهایت فشار مضاعف بر اعضای خانواده به‌ویژه زنان مواجه می‌شود. بعد از آن، بحران مراقبت و تنهایی سالمندان خود را نشان می‌دهد؛ موضوعی که فقط فرد سالمند را درگیر نمی‌کند بلکه کل شبکه خانوادگی و اجتماعی را فرسوده می‌سازد.

    موانع سر راه مصوبات شورای عالی سالمندان

    رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان کشور درباره نقش شورای عالی سالمندان در حوزه سالمندی گفت: شورای عالی سالمندان مهمترین نهاد سیاست‌گذار در حوزه سالمندی است و از نظر قانونی جایگاه بین‌بخشی دارد؛ یعنی قرار است دستگاه‌های مختلف را پای یک میز بنشاند اما چالش اصلی اینجاست که مصوبات شورا همیشه به برنامه اجرایی، بودجه مشخص و نظام پایش منسجم وصل نمی‌شوند.

    فولادیان تصریح کرد: به زبان ساده، گاهی تصمیم‌های درست می‌گیریم اما مسیر اجرای آنها هموار نیست. یکی از مهمترین سیاست‌هایی که سال‌هاست درباره آن صحبت می‌شود اما هنوز به‌طور کامل محقق نشده است، ایجاد یک نظام یکپارچه مراقبت بلندمدت سالمندان است؛ شبکه‌ای که خدمات مراقبتی، اجتماعی و حمایتی را در سطح محلی و قابل دسترس ارائه دهد و بار مراقبت را فقط روی دوش خانواده نگذارد.

    وی در پاسخ به این سئوال که اگر بخواهید در یک جمله پیام اصلی به سیاست‌گذاران حوزه سالمندی بدهید، چه می‌گویید، گفت: امروز باید سالمندی را نه به‌عنوان یک مسئله آینده، بلکه به‌عنوان یک واقعیت جاریِ سیاست اجتماعی کشور ببینیم و بر پیشگیری، استقلال سالمندان و هماهنگی بین دستگاه‌ها سرمایه‌گذاری کنیم؛ فردا دیر است.

    منبع: ایرنا

    ثبت دیدگاه

    • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
    • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
    • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.